Geloven in het duurzame effect van projectaanpak en traditioneel projectmanagement heb ik niet zondermeer. Door de snelle ontwikkelingen van de techniek, technologie, innovatieve materialen en de creatieve mogelijkheden die daarmee ontstaan – zeker ook andersom! – is het op voorhand bepalen van de exacte uitkomst niet meer dé standaard. Door zeer intensieve samenwerking op deelprojecten (iteraties in de ICT genoemd), waarbij altijd een bruikbare opbrengst wordt beoogd, is het mogelijk om telkens weer overwegingen te maken ten aanzien van het project en dus het eindresultaat. Deze agile aanpak is steeds normaler geworden en draait om communicatie van disciplines. De variabele wordt steeds vaker de enige echte constante. Maar in elk geval is de mens een zekere constante, waarop we meer mogen gaan vertrouwen. Dat vergt dus een andere benadering in leidinggeven en aansturen.